Пожилые сплавщики

Поэтический перевод для пения финской песни "Kaksi vanhaa tukkijatkaa" Рейно Хелисмаа


ПОЖИЛЫЕ СПЛАВЩИКИ

1.
Сумерки спустились, сели рядом пожилых два друга.
Сплав идёт тихонько, ветерок доносит запах луга.
Закурил один – и в трубке кажется вся жизнь и вечность,
И его товарищ тоже выпускает дым беспечно.

- Помнишь, когда молодыми мы были,
  Брёвна сплавляли мы как?
  И ему тихо другой отвечает:
- Время проходит, время уходит – нам не выдержать сплав.

2.
Пожилые сплавщики тоскуют по реке немножко,
Где во время сплава звук единственный – это гармошка.
Спичка вспыхнет вдруг. Сверкнула… и в потоке вмиг погасла.
Так же и любовь – осталась лишь воспоминаньем ясным.
- Помнишь, как с девушкой в польке

  Кружились заворожённо вдвоём?
  А ему тихо другой отвечает:
- Раньше кружились, раньше кружились, а теперь подождём.

3.
Пожилого сплавщика смола на куртке отличает.
Сделана работа – её в сплаве мало не бывает.
Лишь когда несёт поток, то будет за труды оплата,
Ведь река для сплавщика тот банк, где ждёт его зарплата.

- Помнишь, какими огромными раньше
  Нам доставались плоты?
  И после паузы друг отвечает:
- Раньше так было, раньше так было, а теперь всё мечты.

4.
Ночь сменила сумерки. Друзья сидят так одиноко.
Запахи лугов, туман подкрадывается к потоку.
Держится жандарм и ждёт кого-то на привычном месте.
Сирота- бревно спешит по руслу вдаль с рекою вместе.

- Помнишь, как только на пару заплывов
  Мы собирались пойти?
  И ему тихо другой отвечает:
- Мы не такие, как были раньше – всё терпеть по пути.

KAKSI VANHAA TUKKIJATKAA

sanat Reino Helismaa, savel Toivo Karki

1.
Kaksi vanhaa tukkijatkaa istuu tummetessa illan.
Uitto hiljaa on, ja tuntuu tuoksu herkka niittyvillan.
Toinen polttaa piippunysaa, jolla ikaa paljon lienee.
Toinen puree m;lliansa. Muistot nuoruutehen vienee.

- Muistatkos, kosket ne hurjimmat ennen
Laskettiin polkylla vaan...?
Toinen on hiljaa niin kauan ja vastaa:
- Nyt ei ne nuoret, nyt ei ne nuoret kesta lautallakaan!


2.
Kaksi vanhaa tukkijatkaa, jatkaa vain, ei mitaan muuta;
Jossain soitto soi – se harmonikkaa on ja elokuuta.
Tikku siin; leimahdellen loistaa hetken – sammuu virtaan.
Lempi sammuu joskus myoskin, muisto jaa vain elon pirtaan.

- Muistatkos, tyt;t ne kauneimmat ennen
Hurmattiin polkalla vaan ...?
Toinen on hiljaa niin kauan ja vastaa:
- Nyt ei ne nuoret, nyt ei ne nuoret pysty valssaamaankaan.

3.
Kaksi vanhaa tukkijatkaa, lyyssin paalla pihkanuttu;
Tyota tehty on – ja paljon. Niin on: tyo on jatkan tuttu.
Virta kulki, markka kulki, jotkut siita kylla hankki.
Jatka heilui, keksi heilui, jatkan suu on jatkan pankki.

- Muistatkos, lautat ne suurimmat ennen
Varpattiin harteilla vaan ...?
Toinen on hiljaa niin kauan ja vastaa:
- Nyt ei ne nuoret, nyt ei ne nuoret parjaa koneillakaan.

4.
Kaksi vanhaa tukkijatkaa istuu. Yoksi ilta vaihtuu.
Usva hiipii virtaa pitkin, niittyvillan tuoksu haihtuu.
Puomi pysyy paikallansa, orpo tukki painuu uomaan.
Jatka on kuin tukki: kaiken heittaa kohtalonsa huomaan.

- Muistatkos silloin, kun paatimme, etta
Vuos, pari uitolla vaan ...?
Toinen on hiljaa niin kauan ja vastaa:
- Nyt ei ne nuoret, nyt ei ne nuoret kesta ees vuottakaan.