Ноч ваду ў рацэ замарозіла,
Лёд на ёй зіхціць.
У люстэрка Белага возера
Новы дзень глядзіць.
А навокал -- ціша зімовая:
Роздум і прастор.
Хутка Беларусь з песняй новаю,
Паімчыць да зор.
Ахінуць яе думы вечныя,
Ахінуць снягі,
Што з зямлёю лёсам павенчаны,
Як з зімой снягір.
Дзень кароткі думаю вечнаю
Пазірае ўслед.
І праменнем яркім адсвечвае
На зямлі мой след.
Зiмовае
© Copyright: Валерий Познякевич, 2022
Свидетельство о публикации №122011004589
Свидетельство о публикации №122011004589
Рецензии