Нас усіх абулі ў лапці,
Павялі праз церні ночы.
Больш няма надзеі ў хаце --
Мы па шляху здрадным крочым.
Ні свабоды, ні спачыну,
Ні жытла для беларуса.
Не гарыць надзей лучына --
Стол застаўся без абруса.
Нашы целы без кашулі --
Быццам мова без народа.
Што цяпер зямлі скажу я?
Дзе шукаць яе свабоду?
У царкве -- папы-гэбісты
Свой статут Хрысту трактуюць.
Шлях ягоны верны, чысты
Нават вера не ратуе.
Стаў прыход злачынным месцам,
Дзе на першым плане -- грошы.
Дзеля іх праводзяць мессы
Палітычныя Гаўрошы.
Плача ноч счарнелым воскам --
Дзе ні глянь -- паўсюль трывогі:
Вымірае горад з вёскай,
Параслі травой дарогі.
08.01.2022. Заслаўе
***
© Copyright: Валерий Познякевич, 2022
Свидетельство о публикации №122011004081
Свидетельство о публикации №122011004081
Рецензии