Секцыя

Хоць і быў калісьці Алесь гарэзлівым
летуценнікам і вочы ў яго былі празрыстымі і веснавымі. Але ўсё гэта хутка знікала, хоць можа і марудна, але вось і зараз дапамагаў збіраць секцыю колькі было шкляных і драўляных паліц, дзверак, 
шрубак, вінцікаў ў папяровых сгортках.
    Жанчыне было у;жо пяцьдзесят год, яшчэ ён памятаў што яна прыехала пазней сюды, чым яго бацькі і жыла адна тут ўжо колькі год. Але ў яе быў добры сад раслі, слівы, салодкія ,яблыні і грушы і аднойчы у дзяцінстве залез з сябрам праз паркан как дастаць сліваў, але жанчына прыкмеціла іх абоіх, крыху пасварыла, што лезлі за паркан ,але потым прыгасціла слівамі.
    Жанчына піла каву з цукеркамі. А Алесь пільна глядзеў у лісток з малюнкам мэблі і збіраў.  Твар яго быў спакойны, але напружаны, на ілбе пераступілі рысы. Ён так заняўся, што ўжо настала ноч, але секцыя была гатовая, і ўсё новае выглядае заўсёды прыгожа. Ён адзначыў, што ў жанчыны добры густ. І пайшоў дадому. Ён ішоў яму засталося завярнуць у свой завулак.
Ноч была такая ціхуткая і цёплая. Ўсё злівалася ў ночы сіняе неба, і чорныя дамы і хаты, але на душы было лёгка
як пасля добрай звесткі. Не было цяжару часу, хоць і былі складанасці з секцыяй.
  Ля каліткі яго чакаў Цішак. Сабака быў таксама нейкі задуменны і Алесь памацаў яго ласкава па галаве. Праз некалькі хвілін пачаставаў і лёг спаць.