Пакідаюць волаты мой край:
Адыходзяць ціха, непрыкметна.
Шлях барацьбітоў -- дарога ў Рай,
Дзе няма зімы -- ёсць толькі лета.
Вечным шляхам мкне да зор душа,
Каб з вышыняў кожнаму ўсміхнуцца.
Да сяброў Адаме паспяшаў:
Паспяшаў, каб больш не размінуцца.
З Беларуссю жыў, у сэрцы нёс
Яе доўгай памяці ўспаміны.
Забірае лепшых сквапны лёс:
Тых, каго забыць мы не павінны.
Як жа многа вырасла крыжоў
На зямлі пакутнай Беларусі?
Сябра Караткевіча сышоў --
Белы снег застыў у чорнай скрусе.
03.01.2022.Заслаўе
Адаму Мальдзiсу
© Copyright: Валерий Познякевич, 2022
Свидетельство о публикации №122010704213
Свидетельство о публикации №122010704213
Рецензии