Вачэй тваіх бурштынавае ззянне
Заглядвае ў глыбіні маіх дум.
І п'е расу, якую дорыць ранне,
І шлях малюе, па якім іду.
Мне позірк твой -- нібы бальзам да раны.
У ім адбіўся час, што выбраў нас.
У гэтым часе Богам мы абраны:
Жывём, пакуль агонь вачэй не згас.
Каханне нараджаецца праз вочы.
Яны -- люстэрка кожнае душы.
Каханне пацвярджаецца праз ночы,
Дзе сэрцы грэюць целы ў шалашы.
Ёсць у вачах надзея, радасць, цнота,
Вяселле, таямніца, прыгажосць.
Ёсць сум, жалоба, а яшчэ -- пяшчота
І непаўторнасць душаў нашых ёсць.
05.01.2022. Заслаўе
ВОЧЫ
© Copyright: Валерий Познякевич, 2022
Свидетельство о публикации №122010704182
Свидетельство о публикации №122010704182
Рецензии