Вераб iныя страсцi

     ВЕРАБ'IНЫЯ СТРАСЦI

  Птушак я люблю за iх свабодны
 палет  у небе,за такi незвычайны
 лес iснавання па волi Божай.
 Нездарма птушак велiчна клiчуць-
 Божыя стварэннi нябесау!Цудоуныя ix
 спевы у цеплую вясну,мы з радасцю
 слухаем як звонкагалоса,залiвiста
 спявае салавей..Назiраем за iмклi-
 вымi палетамi i чуем кароткi спеу-
 пiск ластавак.Каля возера назiраем
 за цудоунымi у палеце чайкамi.
 Дзiвiмся галубам,iх нягучнаму
 воркату.Мiламу чырыканню вераб'еу.
  А вось аб каханнi птушак я ведаю
 мала.Бачыла,як абменьваюцца,
 седзячы у клетцы,пацалункамi
 папугаi,канарэйкi.Здзiуляюся
 вернасцi,адданасцi чароуных
 лебядзей..Але паверце,нiколi не
 бачыла,як птушкi хочуць неумалят.
  I вось аднойчы вераб'i адкрылi
 мне сваю тайну.
   На бардзюры паскоквалi,узляталi
 (у паветраным палеце вераб'i
 знаходзяцца усяго 15 хвiлiн), потым
 птушачкi вярталiся i садзiлiся на
 галiны дрэу i зноу на бардзюр.
   Гэта былi Двое.Ен- больш крупны,
 яна- паменей.Памiж iмi было
 прыцягненне.Раптам верабей актыуна
 ускочыу на сяброуку вераб'iху усяго
 на некалькi секунд.Яна  пачала
 трапятаць усiм маленькiм цельцам i
 хвосцiкам.Ен саскочыу з яе i тут жа
 зноу ускочыу.Ну,i тэхнiк! Такое
 паутаралася аж восем разоу!Затым
 верабей узляцеу i кудысьцi  паляцеу
 за будынак.Гняздзечка,дзе былi
 потым яечкi вераб'iныя,я не
 бачыла.Не ведаю,што з птушкамi
 было далей.А вось шпакi,галубы-
 вельмi уважлiвыя да сваiх сябровак,
 калi яны сядзяць  на яйках.Зауседы
 нясуць у сваiх клювах корм сваiм
 сяброукам i для неумалят.
  Здзiуляюся , i таму,наколькi
 зiмастойкiя вераб'i i сiнiчкi.
 У маразы кормяцца галiнкамi дрэу,
 клююць iх,калi людзi не паклапо-
 цяцца усыпаць у самадзельныя
 кармушкi мелкага зерня.
   У лесапарку,куды вельмi ахвотна
 прыяджаюць дарослыя з дзецьмi,каб
 пакатацца на лыжах,санках або
 проста пахадзiць па лясных дарож-
 как,надыхацца свежым паветрам,на
 дрэвах я бачыла мноства кармушак з
 зернем.Аб сiнiчках i вераб'ях
 паклапацiлiся аматары  жывой
 Прыроды.