Плавіцца мёд ў чаі маім.
Зімні гатэль напаўпусты.
Снег за акном, я побач з ім,
Бо ў снезе тым знікла і ты.
Замець нясе тайны свае,
І растаюць ўсе сляды ў ёй.
Памяць забыць мне не дае,
Як мы калісь былі сям'ёй.
Там, дзе ты, галасы горада,
Там, дзе я, ціхая ноч...
Не укрывай сэрца сваё
У цішыні, на глыбіні.
Хтось, мо, шукаў марна яго –
Часу раздаў ночы і дні.
Памяць мая – замець мая.
А ліхтары – кветак букет.
Як-небудзь сам знікну і я:
Ўсё жа заве зменлівы свет.
Там, дзе ты, сумна і холадна,
Там, дзе я, шум вечароў.
Што яшчэ выпадзе новага –
Словы твае, вочы твае, твая любоў.
Замець
© Copyright: Даниил Моровов, 2021
Свидетельство о публикации №121123107339
Свидетельство о публикации №121123107339
Рецензии