Маленне аб iм

Забяры ты яго ад нас, падарунак зрабі народу. І ў краіне на доўгі час запануюць спакой ды згода. Забяры яго, забяры, хай табе ён і не патрэбны, у пякельным катле вары, акунай яго ў гной ганебны. У слязох нявінных ахвяр хай ён тоне, як у атруце. Нашых сэрцаў нязгасны жар хай яму вечным ложкам будзе. Хай дранцвее ад жаху ён, якім нішчыў усё жывое, бачыць вязняў, іхні палон, захлынаецца іхняй крывёю. Хай злачынная помста яго яму вечна ламае косткі і ляціць несканчоны стогн праз калючы нашыйнік жорсткі. Хай пакутны ягоны крык рассыціцца ў вечнай спякоце, а ягоны хлуслівы язык не варушыцца ў стыглым роце. Каб зубамі ён скрыгатаў ад апёкаў сваёй жа злосцю, кожны закатаваны твар быў ягоным штодзённым госцем. Каб праз скуру ўвайшло ў яго відавочнае разуменне – чалавеку патрэбны ўсяго дом, спакой, дабрыня і сумленне. Не дзяржаўныя гвалт і  моц — толькі роўнасць і толькі павага. Прыгажосць старажытных сцягоў лепш за веліч бязроднага сцяга. Каб ён каяўся і прасіў у забітых ім даравання, пакалечаных каб маліў трохі зменьшыць яго пакаранне. Каб ягоны балючы вый кожны чуў гвалтаўнік сусвету, ведаў – ёсць над ім вартаўнік, не дазволіць здзек над планетай. Каб ягоны паганы пагляд больш нікому не сустракаўся, каб у родных лясах і палях успамін аб ім не застаўся!