Велiчна спачывае

    ВЕЛlЧНА СПАЧЫВАЕ

   У зiмнiм уборы прасторы,
   Паветра халодзiць твар.
   Малюе мароз узоры
   Дзiуных надзей i мар.
   Сняжынкi цешаць мяне,
   Ветрык сляды замятае,
   ДУБ у зiмовым сне
   Велiчна спачывае.

     ВЯРТАЮЦЦА ПТУШКl
        У БЕЛАРУСЬ

   Цi гоiць ВЯСНА  душу?
   Мо клiча у лес па
      здзiуленнi?
   I чуе яна як сэрцам
           прашу
   Я сонечных праменняу.

   Пачула усiх нас ВЯСНА!
   Прыйшла,прыляцела
     Жар-птушкай.
   Аб чым патаемным ей
     шэпча сасна?
   Галiнка грача гушкае.

   Напэуна,дзiвiцца мы
       мусiм,
   Як птушкi ВЯРТАЮЦЦА
          зноу,
   Ляцяць Яны у Беларусь
   Верныя- дамоу.

   У гушчу лясоу таямнiчых,
   Да родных рэк i палеу,
   Апусцiць ружжо  паляунiчы,
   ВЯРТАЮЦЦА птушкi дамоу..

    СЛЕД ЧАРНОБЫЛЮ

    Дзякуй дажджам!
    Д з я к у й!
    Абмылi траву i шляхi.
    Дрэвы легка уздыхнулi,
    Пыл-атрута знiкае,
    Як чыесьцi грахi.

     НАДЗЕl l КАХАННЕ

    ПОМНlКl КАХАННЯ-
    ГЭТА ПОМНlК З НАДЗЕЙ!
    ИИСУСА ХРЫСТА l
     ЛЮДСКОЕ ВЫРАТАВАННЕ.
    ДОБРЫХ,ЦlКАВЫХ ПАДЗЕЙ.