Иван Ярославов. Художник. Рус. Бел
Уплыл туман, оставив росный след,
И небо, распахнув прозрачный зонтик,
Из глубины процеживало свет.
И птицы, просыпаясь постепенно,
Затеяли концерт среди лесов,
И смешивался пряный запах сена
С шуршаньем опадающих плодов.
Всё начиналось, оживало, пело…
Стук топора, деревьев голоса…
И старый человек в рубахе белой
Все эти звуки красками писал.
Мастак
На гарызонце лес сярдзіты сёння,
Сплыла смуга, ды росны след, бы шкло,
І неба, як празрысты парасонік,
З той глыбіні працэджвала святло.
І птушкі, прачынаючыся паступова,
Задумалі канцэрт сярод лясоў,
І сена рэзкі пах, нібы часова,
Бы шамаценне ападаючых ладоў.
Усё пачыналася і жыла, і спявала…
Ад дрэваў грук сякеры, дзесь пяяў…
І чалавек у кашулі, як бывала,
Усе гукі фарбамі адметна маляваў.
Свидетельство о публикации №121122303100