Я прыкаваны да Айчыны ланцугамі:
Надзённым вершам,
Думкаю аб тым,
Што род мой Беларусь не апаганіў,
Бо ён заўжды спяваў яе матыў.
Айчына гоіць нам старыя раны
І мудрым словам суцішае боль.
І я, і ты -- Айчынаю абраны,
І я, і ты -- вядзем з бязвер'ем бой.
Пакуль ланцуг прывязаны да неба,
Да ясных зорак, што гараць ярчэй --
Датуль з Айчынай жыць усім нам трэба
І слёзы выціраць з яе вачэй.
Настане дзень -- і кожны з нас, хто верыў,
Парве ланцуг, да волі прарасце.
Адчыніць Бог майму народу дзверы,
І прыме ўсіх з малітвай аб Хрысце.
Не згіне мова цэлага народа,
Што той ланцуг да веры прыкаваў.
Жыве Айчына! -- З ёй -- Жыве Свабода! --
Нам гэткі лёс сам Бог наканаваў.
27.11.2020. Заслаўе
ЛЁС
© Copyright: Валерий Познякевич, 2021
Свидетельство о публикации №121122000092
Свидетельство о публикации №121122000092
Рецензии