Аднойчы я працяў паглядам неба,
Ды абудзіў ля зорак Беларусь.
Сягоння ў кожным з нас жыве патрэба
Святло нябёсаў на зямлю вярнуць.
Ці не таму імчацца Леаніды,
Каб асвяціць зямлі і неба шлях?
А мы глядзім, не падаем і віду,
Што воля дум у сэрцах узышла.
Яна зіхціць святлом у кожным доме,
Праменнем думак абуджае дзень.
Я той палёт убачыць сёння здолеў --
Ён мой народ да волі прывядзе.
Згарала зорка яркая ў нябёсах,
А я пачуў душы яе пасыл:
Каб жыць у шчасці -- паяднайся з лёсам,
Калі ты ёсьць дачка зямлі, ці сын...
Леанiды
© Copyright: Валерий Познякевич, 2021
Свидетельство о публикации №121122000223
Свидетельство о публикации №121122000223
Рецензии