Айчыне верыў, жыў дзеля яе:
Лічыў сябе сумленным беларусам...
Сягоння я жыву, бы на вайне --
Вайна прыйшла ў кватэру з ператрусам.
Яна шукае змову сярод тых,
Хто веру нёс і грэў спадзеў у сэрцы.
Айчыны сёння нішчыцца матыў:
Патрыятызм не мае болей сэнсу.
Яшчэ крыху -- і слова беларус
Забудзецца ў безмоўным, здрадным часе.
Прыдушыць думкі чалавецтва груз,
Забудуць людзі сутнасць слова шчасце.
Ніколі не адродзіцца народ,
Што здрадзіў слову, потым -- здрадзіў веры...
Маўчанне ёсьць пагібель: незварот
Да кропкі той, дзе адчынялі дзверы.
***
© Copyright: Валерий Познякевич, 2021
Свидетельство о публикации №121121503858
Свидетельство о публикации №121121503858
Рецензии