Чаруе нас зiма
Малюе ў белы колер лес, паляны.
Паспешна восень пакiдае царства,
Стаiць бярозка ў золата прыбрана.
Схiлiлася ў пакутах па-над долам,
Распушчаныя косы – хвалi ў моры.
Сняжок на золаце, як бiсер з шоўкам,
Загадкава мiгае на прасторы.
На прыгажуню заглядае топаль,
Зайздросцяць па-суседску ёлкi, сосны.
Настырны вецер падхапiў раптоўна,
Iрве, закручвае бярозцы косы.
Зiма свае даруе ўсiм сукенкi,
Пара, яна сягоння гаспадыня.
Не прыме ў царства ў восенскiм адзеннi,
Сарве лiсцё зiмой каб не застыла.
Так i ў жыццi: краiны, чалавека,
Праростак ёсць – парадуемся плёнам.
Не пацякуць назад патокi ў рэках,
Вiток жыцця заўжды змяняе новы…
Свидетельство о публикации №121120902289
Светлана Медведева7 09.12.2021 11:00 Заявить о нарушении
Мария Мучинская 10.12.2021 19:42 Заявить о нарушении