З майго далёкага дзяцiнства
Не покiдае вiдарыс —
З прыродай поўнае адзiнства,
У ёй багацце розных рыс.
То бачу ў возеры русалку,
То вадзянога пад карчом.
Зачаравана, пэўна, цалкам,
Мiльгаюць ценi над плячом.
Праз цемрыва яны праб’юцца,
Цiкавасць — забрысцi сюды.
Русалкi голасна смяюцца,
Загубяць водныя сляды.
З майго далёкага былога
Загадкавасць мяне вядзе.
Прыгод было даволi многа
Ў азёрнай казачнай вадзе.
З майго далёкага дзяцiнства
© Copyright: Татьяна Цыркунова, 2021
Свидетельство о публикации №121120302404
Свидетельство о публикации №121120302404
Рецензии
Как красиво, Танечка!
Видеть чудеса в обыденности свойственно только утончённым сердцам и душам!
С теплом и добрыми пожеланиями
Татьяна Юрьевна Голева 05.12.2021 13:05 • Заявить о нарушении
Видеть чудеса в обыденности свойственно только утончённым сердцам и душам!
С теплом и добрыми пожеланиями
Татьяна Юрьевна Голева 05.12.2021 13:05 • Заявить о нарушении
Шчыра дзякую за добры, станоўчы водгук, Таццяна! З цягам часу прызвычаілася думаць на беларускай мове. Не магу сказаць, што гэта матчынв мова, як звычайна гавораць мае суайчыннікі. Не, гэта было б хлуснёй, таму што маці мая расіянка.
Для таты больш зручнай была польская мова, ён вывучаў яе з дзяцінства.
А я чамусьці аддаю перавагу беларускай...
З удзячнасцю ды добрымі пажаданнямі.
Татьяна Цыркунова 05.12.2021 14:03 Заявить о нарушении
Для таты больш зручнай была польская мова, ён вывучаў яе з дзяцінства.
А я чамусьці аддаю перавагу беларускай...
З удзячнасцю ды добрымі пажаданнямі.
Татьяна Цыркунова 05.12.2021 14:03 Заявить о нарушении