Раницаю сонейка залаты прамень
Палыхне над хвоями, згониць ночы цень.
Далеч ледзь iмглистая, рэчка як из шкла,
Хмарка серабрыстая ранак праспала.
Расквитнее з новыми фарбами вясны
Вёска з ганароваю назвай Лiтвiны.
Вольна прачынаецца горад у далi,
Мяне думкi ранкам з дому увялi,
Сёння я надхненне прысвячу вясне,
Боже, дай цярпення чакаючым мяне.
Тут пераплятаецца ява з марай ў снах,
Рай з зямлёй спаткаюцца разам ў Лiтвiнах.
Блукаю па беразе, знайсці каб не змаглі,
Марнасьць i разгубленасць з хмаркамі сплылi.
Не, я не отчаяўся, разгубить баюсь,
Усё, што ўвасабляецца ў слове Беларусь.
Тут проза вершам чуецца, сэнс слоў не патайны,
Радзіма рыфмуецца ў сэрдцы з Лiтвiны.
Сонца падымаецца, карацее цень,
У зелени купаецца вескi новы дзень.
Лiтвiны, беларуская мова
© Copyright: Анатолий Литвинский, 2021
Свидетельство о публикации №121112703035
Свидетельство о публикации №121112703035
Рецензии