Провады

-Дзе ты была-спытала Крына Змiцерау;на, дачку -табе ж сабiрацца. А што мне сабiрацца, апрануцца ды узяць тое-сёе. Прайшлася лясок наведаць. На што Крына Змiцерауна нiчога далей не пытала. Пачалося сапрау;днае жыццё яна схадзiла да курак пакармiла iх, дала Абелi яек з сабой. Пачыла прыбiраць . Гатаваць ежу. Передавай мае прывiтанне  свайму "жанiху ". Абавязкова-адказала Абеля адчуваючы што раз, як гэта з iронiяй кажа мацi. Цяпер яны пасядзелi перакусiлi. I мацi вышла з дому. -Дык
гэта яшчэ трэба iсцi -прамовiла Абеля заставайцеся дома. Досыць я ужо насядзелася пайду вас праводзiць. I сапрау;ды у;се тая ж старая школка, дрэвы, восеньскiя птушкi. Падыйшоу;  цягнiк, старая пагладзiла у;нучку па галаве i прыгасцiла цукеркай на астатняе. Калi яны ужо ехалi удзьваiх, Абеля яшчэ бачыла i перед глазамi пауставау твар матулi.
Цягник ишоу; доу;га и здавалася марудна, дачка паснула на плячы
Абэли, а побач у; вакне праносилися
дрэвы лясоу;