зорка
наша неба
у нетрах зорнай цiшынi
дзе імгла
па чорным ветру
гонiць спрауджаныя сны
дзе залашчаныя хвалi
скрозь iмгненняу галасы
пералiчываюць вёрсты
у часавыя паясы
там дзе
дзьмухае нясмела
недаспелая зара
нерасквечаным туманам
халадеючы блiшча
а майго кахання зорка
свет усявышняй вышiнi
сладка спiць
у маiх далонях
грэя мрок маёй душы
Свидетельство о публикации №121112305088