Неяк сустрэў я прынцэсу:
Вочы, як сонцы гараць,
Белыя строі пад стаць
Казцы чароўнага лесу!
Чорная смоль валасоў
Вольна сцякала на грудзі
Творца сад райскі забудзе,
Стрэўшы Дыяну лясоў
Хлебам і соллю мяне
Казка-наяда вітала,
Сэрца з сабою забрала
Аж да спаткання ў вясне
Мінула вёсен тузін,
Я ўсё наяду шукаю,
Часам у снах сустракаю,
Але ж блукаю адзін!
Сустрэча
© Copyright: Станислав Шастак, 2021
Свидетельство о публикации №121111703528
Свидетельство о публикации №121111703528
Рецензии