Сам -на- сам

Паставiўшы машыну ў гараж Райніс пабёг хутчэй да бару, адкрыў бутэльку і адчуў смак асалоды. Ён яшчэ хацеў адчыніць, што -небудзь, але жонка будзе сварыцца, што стала пляшак меней, а на двор ўжо не хацелася ісці. І  тэлефанаваць палюбоўніцы не хацелася, хоць гэта і зусім была не палюбоўніца, а дзяўчына ...Аднойчы ў рэстаране з адным сябрам, да іх зачапілася, нейкая дзяўчына, ў белым лёгкім футры. Яны ж былі ўжо паўп'яныя, але атрымалася так, што ён яе праводзіў дадому, яна зрабіла прапанову зайсці. Але ён адмовіўся.Сдавалася ў яго яшчэ стаяў гэты пах ў носе таннага
парфума і бачыліся кудзеркі.
  Але ўсё ж ён хутка прагнаў ад сябе гэты вобліч. Накрыўся как было цяплей.
    Але ўсё ж спакой не прыходзіў, канечне ў такія моманты і сябра можа не хапала, але на жаль ў Райніса было ўжо не так і многа. То ён быў сам сабе чалавек на сваім розуме, а то яму неяк хацелася вылучыцца і вылезці сам скуры. Ён пайшоў у пакой з ваннай
і там паглядзеў на свой твар, што не гавары, а ён быў прыгожы, толькі пляшка Марціні, крыху дабавіла знешняга ў партрэт,  нейкай млявасці. Ўсё ж Райніса вобліч надыхнуў, але адчувалася, што ён сёння нікуды не пойдзе, а будзе заставацца сам- на-сам .