Стаў і стаю.
Я вельмі спакойны, як глыба граніта.
Адбегаў сваё, адшумеў, адкрычаў.
Мая Беларусь, маім сэрцам прабіта,
Пад сонцам адвечным надзейны прычал.
А вы — нядавяркі, ушлёпкі і гніды,
Па норах сядзіце ў мурашніку дзён,
І вам напляваць, калі сонца не ўзыйдзе,
Начхаць вам на нейкі маральны закон.
Я стаў, — і стаю.
Пракаветнаю песняй
З далоняў нашчадкаў сваіх напаю,
І буду стаяць, хоць зямля няхай трэсне, —
Не зрушыць мяне, я ТуТ цвёрда стаю.
29.10.2021г.
Стау i стаю
© Copyright: Анатоль Кудласевич, 2021
Свидетельство о публикации №121110507902
Свидетельство о публикации №121110507902
Рецензии