Дзед - Маладзед...
Надакучыла старому на пячы сядзеці,
Захацелася па вёсцы крыху пагудзеці.
Вось узяў гармонік дзед – да дзяўчат падаўся...
Ад салодкіх думак тых нават аблізаўся...
Там на лаўку ўсеўся ён, расцягнуў гармонік...
Шмат набегла адусюль Анжэлак ды Монік...
Маладухі заспявалі, нібыта ў канцерце
Толькі каб “Веруську”- жонку не прынеслі чэрці….
Моцна спіць зараз на печы вельмі злая баба:
Як крычыць, то зелянее, нібы тая жаба...)
А вакол малодак шмат. Як не запаліцца?
Што надумаў дзед стары? Бабе і не сніцца...).
Загудзела наваколле, быццам на вяселлі.
Да музЫкі дзве красуні блізенька падселі...
Дзед ад радасці шчыпаў чараўніц за бокі,
Тыя ж - дзеда цалавалі з двух бакоў у шчокі.
У разгар таго “вяселля “ нейкі “гвалт” пачаўся, -
Зразумеў усе дзядуля : “Вось я і папаўся”..
Баба бегла, не, ляцела, - дзеда ратаваці...
Як прынеслася, аж стала перад ім скакаці:
“Лысы чорт, ты што надумаў з маладымі збегчы? –
Пачала таўчы музыку кулакамі ў плечы, -
З глузду з’ехаў ты стары! Паглядзі ў люстэрка!”.
А дзядок ёй хітра кажа: “Не хвалюйся, Верка!
Не бяда, што шмат гадочкаў, - сэрца маладое!
Мяне ж вабіць прыгажосць, а не ліха злое...
Ты не лайся, бо збягу , нават на край свету!”.
Баба шпарка праглынула дзедаву асвету…):
"А чым я табе не роўня, чым я не красуня?
Я і тварам, лепш за ўсіх, а яшчэ - пявуння.
А, як гучыць мае імя: Вера! – не Хадорка.
Можа у горадзе была б, нават, тэлезоркай!”.
Баба раптам заспявала, як у маладосці:
Быццам век і не было зайздрасці ды злосці.
Ліха танчыла яна, падмаргнуўшы дзеду,
Той, - на “гузікі” давіў – толк у гэтым ведаў…
Больш не будзе на яго лаяцца – сварыцца:
Усюды побач з “маладым” – “Зорка - маладзіца”!
І не будзе больш хаваць дзедавы гармонік
( А ці зможа хітры дзед без Анжэлак, Монік?)…
Скача перад ім анёл! Што тут і казаці...
Калі маеш у хаце “зорку” - трэба вартаваці...
Дзед з усмешкаю глядзеў. “Польку” граў прыгожа.
Хай ім шчасціць доўгі век! Бог ім дапаможа!
Жнівень 2006
Вольный авторский перевод с бел. яз.
ДЕД - МОЛОДЕД
Сельская шутка, а может, даже – быль...
Надоело старику на печИ сидеть,
Захотелось, для души, малость “ погудеть”…
Чуть нашёл гармошку дед, - на село подался
Он от сладких думок всех даже облизался…
Там, усевшись на пригорок, развернул “ гармоник,
И собрал в одно мгновенье всех Анжелок, Моник…
Молодухи враз запели, словно на концерте
(Только, чтоб жену – Веруньку не прислали черти….
Крепко спит сейчас на печке эта злая баба :
Так орёт, что зеленеет , как в болоте жаба..).
А вокруг – красавиц тьма! Как тут “ не влюбиться “
(Что задумал этот дед, - бабе и не снится…)?
Загудело всё вокруг, - началось веселье:
К гармонисту две красотки близенько подсели.
Дед, от радости, щипал молодых “ за бокі”, *
Те же, - деда целовали, словно парня, - в щёки!
Вдруг, в разгар того веселья, шум и гам раздАлся:
Всё тут пОнял милый дед: “ Вот я и попался…”.
“На парах” летела Верка , босиком по лужам
(Выручать спешила мужа! Он ей очень нужен!)!
“Приземлившись”, ухватила старика за плечи,
И, в истерике, несла очень злые речи:
“ Лысый чёрт, ты что надумал? Бес в ребро ударил?
Лучше б в зеркало глядел, а не глазки пялил..
Тут дедок не растерялся : “ Верка, не волнуйся,
Хоть и стар годами я, - но к красе стремлюсь я!
У меня, чтоб знала ты, - сердце молодое!
Меня манит доброта, а не лихо злое!
Замолчи, не то – сбегу, даже на край света…”.
Дед от бабы век не ждал этого ответа:
" А чем я тебе не пара? Что, я не красотка?
И лицом , в мои года, - тоже, как молодка!
Имя , как звучит моё : Вера! – не Ходорка…
В городе , звездой была бы.. Слава – до Нью Йорка!".
Вдруг запела она звонко, словно молодуха
(Дед увидел, что жена, - та ещё "хитрюга”…),
Танцевала под гармонь, улыбалась деду…
Тот, - на кнопочки давил, - праздновал “победу”:
Перестанет , наконец, злиться и ругаться ,
И дожить с ней, лет до ста, может, и удастся…
Лишь бы прятать перестала от него гармошку.
А вот Он, забудет ли к “ Моникам” дорожку?..
* - За бока ( с бел яз)
ноябрь 2021
Конечно, в переводе не так весело, как в оригинале...
Свидетельство о публикации №121110506497