Дзед - Маладзед...

      Вясковы жарт
               
Надакучыла старому на пячы сядзеці,
Захацелася  па вёсцы   крыху пагудзеці.
Вось узяў гармонік дзед  – да дзяўчат падаўся...
Ад салодкіх думак тых нават аблізаўся...
Там на лаўку  ўсеўся  ён,  расцягнуў гармонік...
Шмат набегла адусюль   Анжэлак ды Монік... 

Маладухі  заспявалі,  нібыта ў канцерце
Толькі   каб   “Веруську”- жонку  не прынеслі  чэрці….
Моцна спіць зараз на печы   вельмі злая  баба:
Як крычыць, то зелянее, нібы тая жаба...)
А вакол  малодак шмат.    Як не запаліцца?
Што надумаў  дзед стары?   Бабе і не сніцца...).
               
Загудзела   наваколле,    быццам на вяселлі.
Да  музЫкі  дзве красуні  блізенька падселі...
Дзед  ад радасці  шчыпаў  чараўніц за бокі,
Тыя ж - дзеда цалавалі  з двух бакоў у шчокі.
У разгар таго “вяселля “  нейкі “гвалт”  пачаўся, -
Зразумеў усе дзядуля :  “Вось я і папаўся”.. 
               
Баба   бегла,   не,   ляцела, - дзеда ратаваці...
Як прынеслася, аж стала  перад ім скакаці:
“Лысы чорт, ты што надумаў   з маладымі збегчы? –
Пачала  таўчы  музыку  кулакамі ў плечы, -
З глузду з’ехаў ты стары! Паглядзі ў люстэрка!”.
А дзядок ёй  хітра кажа: “Не хвалюйся, Верка!
               
Не бяда, што шмат гадочкаў,  -   сэрца маладое!
Мяне ж  вабіць прыгажосць,  а  не  ліха   злое...
Ты не лайся,    бо збягу ,  нават  на край свету!”.
Баба шпарка праглынула  дзедаву асвету…):
"А чым я   табе не роўня,   чым я не красуня?
Я і тварам,  лепш за ўсіх, а яшчэ - пявуння.

А, як гучыць мае імя:     Вера! – не  Хадорка.
Можа у горадзе была  б, нават, тэлезоркай!”.
Баба  раптам  заспявала, як у маладосці:
Быццам  век   і не было  зайздрасці  ды злосці.
Ліха   танчыла   яна,   падмаргнуўшы  дзеду,
Той, -  на  “гузікі”  давіў –  толк у гэтым ведаў…
               
Больш не будзе  на яго   лаяцца – сварыцца:
Усюды   побач  з “маладым” – “Зорка - маладзіца”!
І  не будзе больш хаваць дзедавы  гармонік
( А ці  зможа   хітры дзед  без Анжэлак, Монік?)…
Скача   перад ім анёл!   Што тут і казаці...
Калі маеш у хаце “зорку” -  трэба вартаваці...
               
Дзед  з усмешкаю глядзеў.   “Польку” граў прыгожа.
Хай ім шчасціць доўгі век!  Бог ім дапаможа!


   


 Жнівень 2006               
               
             
             Вольный  авторский  перевод с бел.  яз.
       
              ДЕД - МОЛОДЕД

     Сельская  шутка, а может, даже  – быль...

Надоело  старику на печИ сидеть,
Захотелось, для души, малость “ погудеть”…
Чуть нашёл гармошку дед,  - на село подался
Он от сладких думок всех даже облизался…
Там, усевшись на пригорок, развернул “ гармоник,
И собрал в одно мгновенье всех Анжелок, Моник…

Молодухи  враз запели, словно на концерте
(Только, чтоб  жену – Веруньку  не прислали черти….
Крепко спит сейчас  на печке эта злая  баба :
Так орёт, что  зеленеет , как в болоте  жаба..).
А вокруг – красавиц тьма! Как тут  “ не   влюбиться “
(Что задумал этот дед, - бабе  и не снится…)?

Загудело всё вокруг, - началось веселье:
К гармонисту  две красотки близенько подсели.
Дед, от радости,  щипал молодых  “ за бокі”, *
Те же, -  деда целовали,  словно парня, - в щёки!
Вдруг, в разгар того веселья, шум и гам  раздАлся:
Всё тут пОнял  милый дед: “ Вот я и попался…”.
 
“На  парах” летела  Верка , босиком по лужам
(Выручать спешила мужа! Он ей очень нужен!)!
“Приземлившись”, ухватила старика  за плечи,
И, в истерике, несла  очень злые речи:
“ Лысый чёрт, ты что надумал?  Бес в ребро ударил?
Лучше б в зеркало глядел, а не  глазки пялил..

Тут дедок не растерялся : “ Верка, не волнуйся,
Хоть и стар годами я, -   но к красе стремлюсь я!
У меня,  чтоб знала ты,  -  сердце молодое!
Меня манит доброта, а не лихо злое!
Замолчи, не то – сбегу, даже на край света…”.
Дед  от  бабы  век не ждал  этого  ответа:

" А чем я тебе не пара?  Что, я не красотка?
И лицом , в мои года,  - тоже, как молодка!               
Имя , как звучит моё : Вера! – не Ходорка…
В городе , звездой была бы..  Слава – до Нью Йорка!".
Вдруг запела она звонко,  словно  молодуха
(Дед увидел, что жена,  - та ещё "хитрюга”…),
      
Танцевала под гармонь, улыбалась деду…
Тот, - на кнопочки давил, - праздновал “победу”:
Перестанет , наконец,  злиться   и ругаться ,
И дожить с ней, лет до ста, может, и удастся…
Лишь  бы  прятать перестала от него  гармошку.
А вот Он, забудет ли к “ Моникам” дорожку?..


               

 * - За бока ( с бел яз)
               
      ноябрь 2021
               



 Конечно, в переводе не так весело, как в оригинале...


Рецензии