Свайго даб’юся назло прарокам,
Жыцця нап’юся бярозы сокам.
Удыхаю пахі, чым прагавіты -
Балючым сумам здаўна спавіты.
Не ў прыклад восень.Зіма–не варта.
Вясной у зацішку шчырую ўпарта.
Что сведчыць ласкай, лічу такое.
Вясновай казкай пяю з настроем.
Пакуль патрэбны, ды нават здатны,
Мне месяц срэбны, што шар більярдны.
Як вечар шчыра пераканае,
Тады і ліра праяву мае –
Чужыя б душы пазбавіць бруду,
А покуль мушу, то быў і буду.
Своего добьюсь
© Copyright: Максим Троянович, 2021
Свидетельство о публикации №121110302682
Свидетельство о публикации №121110302682
Рецензии
