Ольга Кружечкина. Закат рисует снегирей. Рус. Бел
Пожаром тучи пламенели.
Застыло небо и молчит,
И снегири не прилетели.
На небе краски снегирей,
Студёной участи тревога.
Калины бусинок красней
Сегодня осени дорога.
Какая странная игра,
Костёр и пекло холодов.
На перепутье жизнь мала
Неотвратимостью оков.
Немая яростная сила,
На окнах всполохи огня.
И ожиданием застыла
Перед морозами земля.
Закат рисует снегирей,
Засовы времени открыты.
За недомолвками речей
Поэмы белых монолитов.
Заход малюе снегірей
Запунсавелася зарыва мыць,
Пажарам хмары палымнелі.
Застыла неба і маўчыць,
І снегіры не прыляцелі.
На небе фарбы снегірей,
Сцюдзёная трывогі доля.
Пацеркі каліны чырваней
Дарогай восені праз поле.
Дзіўная гульня ў старое,
Вогнішча і пекла халадоў.
На ростанях жыццё малое
Няўхільнасцю кайданоў.
Нямая лютая сіла,
На вокнах пошугі агню.
І чаканнем застудзіла
Перад маразам усю зямлю.
Заход малюе снегірей,
Завалы часу ўсе адкрыты.
За недамоўкамі хутчэй
Паэмы белых маналітаў.
Перевёл Максим Троянович
Свидетельство о публикации №121101804229