Халодны шэпт зімовай сцюжы,
Грымяць марозаў ланцугі.
І ліст чырвоны ўжо не дужы
Пакрыць сабою берагі.
У небе хтосьці крадзе дзень.
Калючы змрок стаіць вакол.
І сумны, ціхі, шэры цень
Прымкнуў фіранкай да вакон.
Паветра - тоненькае шкло.
Ля плота клён, як сон дзівосны.
І рвецца воблачкам цяпло
З гарачых вуснаў да нябёсаў.
***
© Copyright: Оля Родина, 2021
Свидетельство о публикации №121101603366
Свидетельство о публикации №121101603366
Рецензии