На вясле маім лічба сорак,
Перад чоўнам маім прастора,
Я спяшаюся - ўзмах за ўзмахам,
Усё раблю са смакам і жахам.
Дзень за днём не лічыў, дзетка,
У іх ці пастка, ці нават клетка.
Не пашанаю были навіны,
На шляхах камення лавіны.
Мяне ж кліча прастора, вабіць,
Што гарыць, то не будзе чадзіць.
Не шукаю куткі, завулкі.
Постук сэрца шалёны, гулкі.
На вясле маім лічба сорак,
Перад чоўнам маім прастора!
Лодочник
© Copyright: Максим Троянович, 2021
Свидетельство о публикации №121101202526
Свидетельство о публикации №121101202526
Рецензии
