Добрай ранiцы

Добрай раніцы, сягоння і заўсёды!
Прывецім восень мы, прывецім і вясну.
Плывуць аблокі белыя, як параходы,
Трэба прызнаць, што нам іх не вярнуць.

Як не вярнуць гадоў той маладосці,
Калі шчаслівымі былі мы на ўсе сто.
Шукалі ў звыклым шчасця, прыгажосці,
Чакалі птушак з вырай, як лістоў –

Ад нашых любых, верных і адзіных,
Хто ў горад з;ехаў грошай зарабіць...
Любілі вёску мы – маленькую радзіму,
Тут пачыналі гнёзды свае віць…

Але прыйшла аднекуль "перастойка",
І перакроіла жыццё на новы лад.
Шукалі клад – не там капнулі толькі…
Затое вось спакусаў зараз шмат.

Усім патрэбны грошы. І каб болей!
Тады ты пан, і чорт табе не брат.
Нам далі волю – ды не тая воля,
Не той у спешцы вырасцілі сад…

На лекі дзеткам па людзях жабруем,
Закінулі навуку – гандаль перамог.
Чужыя жвачкі нейчыя жвакуем,
Не цэнім тое, што паслаў нам Бог.

Прыгожая ў нас моладзь. Церпяць людзі.
Адна на ўсіх Айчына – адзін лёс!
Не ўпэўнены, што заўтра з намі будзе,
Ды верыцца ў спагаду ад нябёс!