***
Жоўтай замеці між прысадамі
На дарозе майго жыцця
Зноў душою і сэрцам рады я,
Нібы моманту забыцця.
Між прысадамі, між прысадамі
Я па замеці зноў брыду,
Зноў душою і сэрцам рады я,
Забываюся пра бяду.
Жоўтай замеці, жоўтай замеці
Я малюся ў каторы раз,
І ўсплывае з далёкай памяці
Бестурботны дзяцінства час.
Жоўтай замеці між прысадамі
На дарозе майго жыцця
Зноў душою і сэрцам рады я,
Нібы моманту забыцця…
04 – 09. 10. 2021 г.
Жоутай замецi мiж прысадамi...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2021
Свидетельство о публикации №121100904890
Свидетельство о публикации №121100904890
Рецензии
Дзякуй за такую ацэнку! Верш просценькі, недасканалы, некалькі разоў паўтараецца слова "зноў"... Верш пра восень, асенні сум, пра прыгажосць і дэпрэсіўнасць жыцця адначасова... Не лепшы мой верш, мякка кажучы. Але яшчэ раз дзякуй!
Юрий Боровицкий 10.10.2021 10:25 Заявить о нарушении
Юрий Боровицкий 10.10.2021 10:25 Заявить о нарушении