Даруй, восень...
Ўраз змянiлася жыцце!
Толькi словы пра каханне,
Толькi ночак забыццё…
Кожны дзень я з любым разам,
Наглядзецца не магу.
Зараз ён стаiць пад вязам,
Я лячу, а не бягу.
Любы мой! Сваiм з’яўленнем
Ты вясну падараваў.
Напаiў мяне натхненнем,
Ты красе адзнаку даў.
Ў косах восенi праменнi
(Пэўна, здрадзiла я ёй…),
Зноў панеслicя iмгненнi,
Я прачнулася вясной!
Фарбаў я не бачу шэрых,
Толькi кветкi бачу я...
Няма паркаў запусцелых,
Бо я чую салаўя!
Вабiць кожная галiнка,
Кожны позiрк – усё вясна.
Мне гадочкаў - поўна скрынка,
Срэбрам слепіць сівізна.
Я ад восенi уцекла, -
Мой каханы засланiў.
Сонца шчырае прыпекла, -
Небасхiл ракой паплыў…
Вочы любага – валошкi.
Нават слепну я ад iх...
Восень, пачакай жа трошкi,
Не кранайся сноў маiх.
Вельмi мне пашанцавала:
Мне каханы крылы даў!
Усе так склалася удала:
З сэрца сум зусiм прапаў.
Даруй, восень. Гэта - свята,
Лебядзiны спеў душы!
Павярнуся, я не страта.
Усё ж, хусцiнкай памашы…
Ліпень 2005
Бел яз. " Прости, Осень". Краткий перевод: "Осенняя женщина" неожиданно
встречает большую любовь... Мир мгновенно окрашивается в яркие цвета! Она летает! Любимый заслонил её от всех невзгод и прошлых печалей. Обращаясь к Осени, она просит, чтобы та не обижалась, за измену ей: " Я вернусь к тебе, я не потеря! И всё же, на всякий случай, мне платочком помаши...".
Свидетельство о публикации №121093005769