Булат Окуджава. У поэта соперников нет. Рус. Бел

У поэта соперников нету
ни на улице и ни в судьбе.
И когда он кричит всему свету,
это он не о вас - о себе.

Руки тонкие к небу возносит,
жизнь и силы по капле губя.
Догорает, прощения просит...
Это он не за вас - за себя.

Но когда достигает предела
и душа отлетает во тьму -
поле пройдено, сделано дело...
Вам решать: для чего и кому.

То ли мёд, то ли горькая чаша,
то ли адский огонь, то ли храм...
Всё, что было его, - нынче ваше.
Всё для вас. Посвящается вам.
 

"У паэта супернікаў няма..."

У паэта супернікаў няма
ні ў лёсе, ні ў сяўбе.
І калі ён крычыць усюду цьма,
гэта ён не пра вас - пра сябе.

Рукі тонкія да неба ўзносіць,
жыццё па кроплі губячы ў барацьбе.
Дагарвае, прабачэння просіць...
Гэта ён не за вас - за сябе.

Але калі дасягае мяжу
і душа адлятае ў цемру -
поле пройдзена па нізу,я кажу...
Вам вырашаць: для чаго і каму.

Ці то мёд, ці то горкая чара,
ці то пякельны агонь, ці то храм...
Усё, што было яго, - ваша мара.
Усё для вас. Прысвячаецца вам.

   Перевёл Максим Троянович