Знізала мары нітачкай цяпла,
Зпляла каралі з ягадак-бусінак,
Каб падарыць табе мая зямля,
Сваёй пяшчоты некалькі хвілінак.
Спяваю песню - так мне лепей жыць,
Ды, пра турботы, па жыцці забыцца.
Няма таго, з кім так хацелась быць,
І тая боль, ніяк не загаіцца.
Вось так жыву: і плачу і смяюсь,
Сыноў гадую - год ужо не першы.
А калі цяжка - Богу памалюсь,
Альбо складаю, як умею, вершы.
Паводле верша В. Стасенка
© Copyright: Владимир Зезюлин, 2021
Свидетельство о публикации №121092805576
Свидетельство о публикации №121092805576
Рецензии