Эпiтафiя. Епитафия. Белар. Балгар

Выбуховы бляск маланак,
Дзе палАе дзікі мак...
Сілуэтам на паўстанак -
Ці мужчына, ці юнак...

Семафор святлом спакусным
І пужаў, і сэрца грэў...
Асцярожныя п'юць вусны
Ці паўяблык, ці паўгрэх.

Пераблыталіся рэйкі
Гэтай сонечнай імжой,
На расклад, падняўшы вейкі,
Вочы памяці, ці мрой...

Праляцеў цягнік мой "Шчасце"
Громам ультрагукавым,
Рвуць квіток на дробны часткі
Ці сну праўда, ці то дым...

Звар'яцеў пылком падманным,
І шалее дзікі мак...
Зноў прыходжу на паўстанак -
Мудра-сталы - проста так.

Пад жыццёвымі дубамі
Пачастую галубоў
Свайго шчасця жалудамі,
Дзе схаваны светлы боль.

24.09.2021  Ядвіга Доўнар(Кур'яновіч)

Арыгінал: Красімір Георгіеў:http://stihi.ru/2011/05/07/7337
***************************
ЕПИТАФИЯ

ИзбуЯват дИви мАкове
под избУхналия дЪжд.
На перОна чАкам влАка –
полуЮноша, полумЪж.

От семАфора се спУска
цвЯт на неизпИтан стрАх.
ПредпазлИво впИвам Устни
в полуЯбълка, полугрЯх.

КоловОзите се гЪрчат
в тАзи слЪнчева мъглА,
разписАнието тЪрсят –
полуспОмен, полумечтА.

ПрелетЯ експрЕсът ЩАстие
като УлтразвУков грЪм,
а запАзеното мЯсто е
полуИстина, полусЪн.

ПолудЯват дИви мАкове
от лъжлИвия прашЕц.
На перОна чАкам влАка –
полустАрец, полумъдрЕц.

ДоверчИво хрАня гЪлъби
под житЕйския си дЪб
с нАй-обикновЕни жЪлъди –
полущАстие, полускрЪб.