Гукаў цябе. Ты не пачула.
І ў сэрца холадам дыхнула
Што я падумаў, як даўно
Пілі ў Адэссе мы віно.
І даў бог у тэатр папасці
Дзе яркія палалі страсці,
Пасля ж схапіць жарсцей самому,
Калі блукалі мы дадому.
Ты гнеў пакрыла асалодай,
Зламаны душ нам стаў нагодай,
Каб прытуліцца шчыльна целам,
Як я і ты таго хацела!
А днём праехацца па моры,
Дзе пырскі хваляў у прасторы
Лавіць, шчасліва ўсміхацца,
І ў цябе зноўку закахацца.
Стары сон
© Copyright: Станислав Шастак, 2021
Свидетельство о публикации №121092300254
Свидетельство о публикации №121092300254
Рецензии