Антони Ланге. Ульи
Немая Исповедь– мирьядом эх,
гульбой чумы в поствавилонских Ульях,
себя казнящих в воинском загуле,
дабы из сердца ненависти грех
на нашенском пожизненном лугу
где пчёлы мрут и бесятся в бесцветье.
а жернова сердец зараза метит–
те мелют ядовитую муку.
Серца взабой покоя вожделеют
и вознесенья над сверхзверским бытом
к Хлебам и Слова чистому елею,
а общества, сентиментально злея,
насильем тужась, живо умирают
в мечтах о солнечных грядущих Раях.
перевод с польского Терджимана Кырымлы
III. Ul
Niema ta Spowiedz w tlumach brzmi tysiacem ech
I srod ludzi ogromna szerzy sie zaraza–
Ludzki Ul sam ku sobie kieruje zelazo,
By zlamac w swojej piersi nienawisci grzech.
Ludzki Ul sie poznaje, ze jest jako laka,
Na ktorej z braku miodu mrze tysiace pszczol–
Ze jest jako mlyn, pelny rdza strawionych kol–
W ktorym ze zboz sie miele jadowita maka.
Za spokojem teskniaca dysze piers czlowieka,
Aby stanac na skali nadzwierzecej bytu.
Cudu chleba i cudu slowa cizba czeka–
A spolecznosc, spragniona Edenow blekitu–
O jutrze promienistem marzy przecudownie–
A tymczasem w jej lonie hucza juz prochownie!
Antoni Lange
cykl Deuteronomion, Rozmyslania
Свидетельство о публикации №121090307589