Не чытаю, не пішу нічога.
Час вадою талаю бяжыць.
Зарастае пырнікам дарога
Дзе не давядзецца болей жыць.
І стаяць кляны перад вачамі
А на горцы адзінокі дом.
Ён мяне ліпнёвымі начамі
Прывячаў калісь сваім цяплом.
З верхавіны старадаўняй грушы
Заглядаў я хлапчуком у свет,
А пасля адтуль вучыцца рушыў,
Каб пазнаць дзівосны ход планет.
Адвучыўся. А цяпер вітаю
Родны край з далёкае мяжы.
Толькі снамі ў Тучу залятаю.
Прывітанне ёй перакажы!
Не чытаю, не пішу нічога.
Цішыня звініць над галавой
Мроіцца адно дамоў дарога
Кліча мяне Туча голас твой!
Голас
© Copyright: Станислав Шастак, 2021
Свидетельство о публикации №121083108634
Свидетельство о публикации №121083108634
Рецензии