Шлях да мовы

Знаешь, мне, уроженцу России,  сегодня легко
Петь «J:МОРС» и читать Короткевича в оригинале.
Мне, впитавшему Пушкина сказки с грудным молоком,
Повезло улететь с Песнярами в прекрасные дали.

Я по слову тебя изучал, «заповедный напев»,
По возможности, слушал БелСат, когда стукнуло сорок,
Я боялся уйти, не познав тебя и не успев
Да цябе прытулiцца сваёй галавой на пагорак.

Як Мулявін, аднойчы я трапіў у дзіўны палон.
Мова, ты неабходная мне, нібы хвораму донар.   
Мне спявалi Валеры Дайнэка и Вольскi Лявон
Пра каханне, сяброўства, сумленне, лёс, волю i гонар.

Мне спявала Ляўчук Маргарыта ў цяжкія часы,
Паляпшаючы дрэнны настрой i ўсяляючы веру.
Варушыліся ў лысага чорта ад мовы вусы,
Ён прыйшоў да народнай нянавісці ад недаверу.

Я выходзіў з табой на праспект, я выкрыкваў "ЖЫВЕ!"
Боль і радасць чытаў я ў вачах, бачыў светлыя твары.
Мова ў сэрцы, яна ў непахіснай маёй галаве.
Там, дзе мова, няма болей месца вар'яцкай пачвары.

30.08.2021