Так, сястра! Такі ўжо ход жыцця,
Што кожны не адзін ідзе ў дарогу,
Шлях у краіну сноў і забыцця,
Апошні шлях з малітваю да Богу
На тым шляху няма гор і балот,
Не каласяцца, не цвітуць там нівы.
На ім жыцця апошні паварот ,
Балючы самы, самы нешчаслівы!
Няважна дзе сустрэча з смерцю будзе,
Само імгненне тое набяжыць.
Твары дабро! І не забудуць людзі,
І памяць аб ім доўга будзе жыць!
Магілы побач. Колісь сябравалі.
І, хоць не вельмі ладзілі жанкі,
То божы знак, запісаны ў скрыжалі,
Што сябрукі і ў смерці сябрукі!
Дзве магiлы
© Copyright: Станислав Шастак, 2021
Свидетельство о публикации №121083000448
Свидетельство о публикации №121083000448
Рецензии