Леопольд Стафф Предчувствие
Лист золотой на золоте твоих
волос в безлюдной, помнится, аллее
мне памяти о нашем всём милее.
Закат был бледен, немощен и тих.
Я загляделся с безнадёжным страхом
в глаза твои. А ты, лилейным взмахом
причёску тронув, господи прости,
судьбу ломая, боже мой, одну ли?–
и перстней перлы росами блеснули–
его долой. И сердце из горсти
судьбы моей сорвалось в эту прорву
отчаянья, что бедный лист-оторва,
бых золотой на золоте твоих...
перевод с польского Терджимана Кырымлы
Przeczucie
Ten zloty lisc, co na twe zlote wlosy spadl,
Gdysmy kroczyli pusta aleja jesienna,
Stal mi sie nagle rzecza droga i bezcenna.
Blady krag slonca na cie blask promienny kladl,
A jam w twe oczy patrzal beznadzieja leku,
Czujac, ze cale zycie moje masz w swych reku.
Podnioslas dlon do czola, dlon piekna jak kwiat,
Jakby chcac dlonia wlasna przystroic swe wlosy
I blysly w twych pierscieniach perly, jak lez rosy.
I stracilas lisc, ktory na twych wlosach siadl
I nagle mnie przeczucie zdjelo zabobonne,
ze to gdzies w rozpacz pada me serce bezbronne,
Jak zloty lisc, co z twoich zlotych wlosow spadl.
Leopold Staff
Свидетельство о публикации №121082506829