над рэчкай
Вярба косы свае распусцiла,
Бы хусцiна спадае на плечы,
Ды iскрыцца па ёй павуцiна.
Вецер мякка гуляе з лiстотай,
Дождж пяшчотна пасеяў слязiнкi,
Прамень сонечны скача турботна,
Iскрамётна рысуе карцiнкi.
Вярба нiцая шэпчыцца з рэчкай,
Давярае сакрэты вадзiцы,
Што iмчыцца ўдалеч спрадвечна,
Дзе багровае сонца садзiцца.
Яна быццам матуля маркотна
Выпраўляе сыночка ў дарогу,
Ды чакае гадамi пакорна,
Шле малiтву аб мiласцi Богу.
Свидетельство о публикации №121082503371
Вроде бы сюжет простой: склонилась на водой верба,но как прекрасно подобраны эпитеты!
И конечно,напевный белорусский язык!💥
Светлана Медведева7 26.08.2021 16:40 Заявить о нарушении
Мария Мучинская 26.08.2021 18:59 Заявить о нарушении