Калі цела ў самоце
І павага адыйшла,
Жылы ў халодным поце
Кіпнем цёмнвга чала.
Бачыш позіркам ахвочым,
Мітуслівым не ўглядзець,
Водбліск на фіранках ночы…
Чайніка каму сагрэць.
Сіратліва сярод ночы
Згустак кіне да вачэй,
Стане не, не адзіночай,
Адмыслова ды лягчэй.
Тады ўсё пераіначыш,
Торкнешся ў сусвет плячом,
Не застогнеш, не заплачаш,
Ціха ўскрыкнеш ні аб чом.
Перевёл Максим Троянович
Анатолий Аврутин. Рус. Бел
© Copyright: Максим Троянович, 2021
Свидетельство о публикации №121082101690
Свидетельство о публикации №121082101690
Рецензии
