Чаму так пануры на сэрцы пачуцці...
Душой да цябе прытуліцца імкнуся,
У вачах тваіх шчырых жадаю згубіцца,
У зорках ласкавых знайсці таямніцы...
...Але ў цябе задуменны настрой,
Пайшоў на спатканне ты з цішынёй.
Ружовым заходам мяне абдымае
Празрыстае неба ад краю да краю,
Пяшчотныя хвалі ўнутры адчуваю,
Яны глыбіню цеплынёй запаўняюць.
...І веру я, хутка ізноў зайграе
Ўсмешка твая прамянямі кахання.
Спатканне з цiшынёй
© Copyright: Светлана Шиманович, 2021
Свидетельство о публикации №121081204933
Свидетельство о публикации №121081204933
Рецензии
