Sonet XIII. Adam Asnyk
Хотя полностью не исчезает,
Меняет лишь место, названия, время,
И новые формы являет.
Останутся жить в поколениях новых
От прошлых все их достиженья.
Могилы пророков, учёных, героев
Будут верной для них колыбелью.
Мы пьём из одной жизнь дающей струи,
Она нашу жизнь вдохновляет,
По ним мы сверяем успехи свои,
Любовь их и слава нам жизнь украшает.
А наши успехи и наши заслуги
Уже понесут наши дети и внуки.
*****
Sonet XIII. Adam Asnyk
Przesz;o;; nie wraca jak ;ywe zjawisko,
W dawnej postaci — jednak nie umiera:
Odmienia tylko miejsce, czas, nazwisko,
I ;wie;e kszta;ty dla siebie przybiera.
Zmar;ych pokole; idealna sfera
W ;ywej ludzko;ci wieczne ma siedlisko,
A gr;b proroka, m;drca, bohatera
Jasnych ;ywot;w staje si; ko;ysk;.
Zawsze z tej samej, ;yciodajnej strugi
Czerpiemy nap;j, co pragnienie gasi;
;ywi nas zas;b pracy plemion d;ugiej,
Ich mi;o;;, s;awa, istnienie nam krasi;
A z naszych czyn;w i z naszej zas;ugi
Korzysta; b;d; zn;w nast;pcy nasi.
*********
Свидетельство о публикации №121080204925