Якая трывожная ноч!
На небе -- ні поўні, ні зорак.
Халоднае неба, бы нож --
Радзіма пагружана ў морак.
Пануюць тут помста і здзек
Над тымі, хто думаў іначай.
Я збочыў з дарогі ў хадзе.
Я думак сваіх не зыначыў.
Калісьці вярнуся ў свой дом,
Да месцаў, дзе продкаў магілы.
Як шмат на зямлі гарадоў! --
Ды толькі адзіны мне мілы.
Ты чуеш мяне, стольны Мінск? --
Калыска свабоды і веры...
Трымаеш праўладны ты ціск:
Ламаюць тут здраднікі дзверы.
Жыву дзеля веры тваёй
Мая Беларусь, дарагая!
Пішу свае словы крывёй:
Сумленнем табе прысягаю.
У сэрцы надзея жыве,
Што прыйдзем мы хутка да волі.
І будзе шчаслівым наш век
Пад сцягам і гербам Пагоні.
25.07.2021. Заслаўе
***
© Copyright: Валерий Познякевич, 2021
Свидетельство о публикации №121072506765
Свидетельство о публикации №121072506765
Рецензии