Я стаю ля возера ляснога
А вакол квітнеюць сады,
Ведаю, кахаешь ты другога,
Ды жадаю, каб ведала ты...
Што ты для мяне назаўсёды
Роднаю будзеш, маёй...
Цябе не забуду ніколі,
Хоць пройдуць гады чарадой.
Я зноў буду ўспамінаць
Тваю цудоўную ўсмешку,
Начамі буду гараваць
І сваё сэрца болем цешыць.
Свидетельство о публикации №121072006300
Хотя б твою чудесную улыбку,
Я всегда могу тебе напомнить,
Как слушали с тобой мы скрипку.
Спасибо, Максим, за стих. Капитан.
Владимир Сологубов 21.07.2021 09:13 Заявить о нарушении