Я стаю ля возера ляснога

Я стаю ля возера ляснога,             
А вакол квітнеюць сады,               
Ведаю, кахаешь ты другога,          
 Ды жадаю, каб ведала ты...

Што ты для мяне назаўсёды          
 Роднаю будзеш, маёй...               
Цябе не забуду ніколі,               
Хоць пройдуць гады чарадой.

Я зноў буду ўспамінаць               
Тваю цудоўную ўсмешку,               
Начамі буду гараваць               
І сваё сэрца болем цешыць.


Рецензии
Хорошо когда есть что вспомнить,
Хотя б твою чудесную улыбку,
Я всегда могу тебе напомнить,
Как слушали с тобой мы скрипку.
Спасибо, Максим, за стих. Капитан.

Владимир Сологубов   21.07.2021 09:13     Заявить о нарушении