Иванова Женя. В седем куплета с любов неизтляла

Пераклад з балагарскай мовы на беларускую.

У сямі строфах аб незгладжальным каханні

Сем цэркваў ты пабудаваў,
Сем подпісаў і сем прадвесцяў.
Сем дзён ты плённа працаваў,
І ты адкрыў сем новых месцаў.

Нябёсаў сем разблакаваў –
Ляцяць аблокі на абшары.
І не аб чым не шкадаваў,
І сем разоў ляцеў за марай.

Сем месяцаў мне падарыў,
Нябёсаў сем і сем кірункаў.
Сем ран ты ад мяне набыў,
І прорваў сем, і сем рахункаў.

Я прабачаю сем разоў,
Драпежнікаў перамагаю.
Я гавару табе сем слоў
Аб тым, што я цябе кахаю.

Мне сем пытянняў задаюць,
Я з боллю ў роздуме блукаю.
І шмат хвілін па сем прайдуць,
Пакуль адказ я атрымаю.

У цэлым свеце я адна.
Ты сем разоў цвяроза ўзважыў.
Сем чарак выпіла да дна
Самоты. Ты і не заўважыў.

Кранешся ты сямі шляхоў,
А потым здолееш  вярнуцца.
І пабудуеш сем мастоў,
Каб нам ў жыцці не размінуцца.

Оригинал.

Седем църкви градил си във мене,
с седем надписа, седем поличби,
в седем дни вля безкрая от време,
с седем тежки вини ме закичи.

Седем мои небета отключи,
седем птици им вписа в простора,
в седем жалки разстрела се случих,
седем пъти ме върна от гроба.

В седем наши луни ме заключи
и простена в мен седем посоки,
седем рани от мене получи,
седем пропасти с мене прескочи.

Седем пъти на ден те прощавам,
с седем мои сълзи те пречиствам,
седем хищника в мен побеждавам,
в думи седем с любов те орисвам.

Седем болки в мен пусна да скитат
и да чакат за седем повоя,
и въпросите седем ме питат,
след три по седем пак ли съм твоя.

Седем пъти претеглих теглото,
седем пъти отхвърлих раздяла,
в седем грозда ме пи от живота,
в седем кръста целуна ме бяла.

Седем пъти, дори да си тръгна,
в седем пак ще се върна към тебе,
с седем капки отрова ще млъкна,
този свят щом от мен те отнеме.