Чорны-вочы глядзяць цмяна,
Васiлькоў паля духмяны.
Выгiб шыi далiкатны,
Гнёздаў будаунiк выдатны.
Крылом белым узмахнуўшы,
Лётаць ты прывык у ранку.
I матуля ў захапленнi
На цябе глядзела з ганку.
Прыгажэй няма карцiны
Як у жнiвеньскую спёку,
Птушак родных,сцiплых зграя
Над ракой ляцяць далёка.
Усё радзей над дахам сонца,
Кроплi грукаюць у аконца.
Неба зацягнулi хмары.
Бусел - усё ў неба марыць.
Час за часам, год за годам.
Хмары ходзяць харагодам.
Ты да цемры ўжо прывык.
Буслянят ня чутны крык.
Вось такiм-яскравым-у небе
Не магчыма больш лятаць.
Каб злiвацца з гэтай цемрай--
Чорным вымушаны стаць.
Бусел,мiлы, заставайся.
Яшчэ трошкi пачакай.
Без цябе не будзе шчасця,
Апусьцее родны край.
Мне ў вочы зазiрнуушы,
Зразумеў усю маю боль.
У чорны пёры апрануушы
Не застауся ён са мной.
Чорны бусел
© Copyright: Ева Миш, 2021
Свидетельство о публикации №121071303629
Свидетельство о публикации №121071303629
Рецензии