Зыгмунт Красиньский. Ужель и ах мы виделись...
Душа болит предчувствием печальным:
всё что любил, былое держит в бредне,
или уплыло облачным мечтаньем.
По мне любви отличие– разлука:
по жизни столько раз я ненавидел
невмочь расстаться, кляв судьбу в обиде–
насмешливую над сердечной мукой.
И я прощался вечными слезами
с тем, кого сердце чтило ли, любило...
как в этот раз! коль сердце сердцу мило,
не уезжать бы: пусть решают сами!
Где ты теперь? В покое одиноком
припоминаешь радости былые?
Утраты боль– невинная морока
душе матроны горькою полынью?
перевод с польского Терджимана Кырымлы
Czyz z toba wtedy raz ostatni bylem?
Smutnym przeczuciem dusza mi sie zali,
Bo na tym swiecie wszystko, co marzylem,
Przeszlo jak chmura i zniklo w oddali.
I dla mnie rozdzial jest godlem kochania;
Bom ile razy w zyciu nienawidzil,
Los ze mnie wtedy polaczeniem szydzil–
I gdziem przeklinal– nie bylo rozstania!
Tych tylko wiecznie ze lzami zegnalem,
Ktorych me serce czcilo lub kochalo;
I teraz, patrzaj! podobnie sie stalo– –
Znac, gdzies zostala, tam kochac musialem!
Gdziez jestes teraz? czy sama w komnacie
Dumasz nad dniami ubieglych radosci?
Gorzko ci w duszy po anielskiej stracie
I rozpacz matki na twym czole gosci?
Zygmunt Krasinski
Свидетельство о публикации №121071107448