Виктор Володин. Сентябрь
Верасень
"Когда-нибудь нас вспомнят и найдут.
Перетрясут ненужные архивы…"
Галина Карташова.
Даўжэе ноч, мацней намнога спіцца.
Пакорліва чакаем мы зімы.
Ці голас шэпча, ці нам гэта сніцца:
“Маўчыце пра любоў!” – знямелі мы.
А розум у палоне страсці летняй.
Ён поўны ёю, як ідэаліст
Ідэяй Фікс… Ды ўсё індыферэнтней
Злятае ілжэсведка – жоўты ліст,
Мінулых дзён, іх факты і дэталі
Знясуць ў архіў. А нас асізы*суд
Прысудзіць там, на Чэстэрскім вакзале
Да развітання зноў, і рэйкі панясуць
Начны экспрэс. І дзесьці трохі злева
І горад, і краіна прамільгне.
І рэха паравознага напеву
Замрэ ў далёкім і павольным сне.
Гадзіннікаыв стук, бы жук- тачыльшчык,
Ўпаузе у ход свядомасці ,што на шляхах.
І мы растанемся: Вы – ледзі, я – насільшчык
З начышчанай бляшчанкай на грудзях.
* Асізы-выязныя сесіі Суда каралеўскай лавы ў Англіі.
http://stihi.ru/avtor/vvv555
Свидетельство о публикации №121071102684