Виктор Володин. Тайное

Пераклад на беларускую мову.

Таемнае

Цвілі местачковай сталіцы двары
У кветках ужо вераснёўскай пары,
І вабіла восень сваёй жаўцізной
За кадрам.
      На фота – Вы побач са мной:
Душа растае, як у кексе “Фандам”,
Адным шакаладам. А побач – фантан,
Глядзі:  яшчэ пырскае моцна, старанна,
 І б’ецца ў паветры тугая бруя,
Імкнецца за кола самога ж фантана,
Ў далёкую далеч, за межы быцця;
Каб зведаць адкрытасць яго са здіўленнем!
Ды з кожным з жыцця адышоўшым імгненнем
Зноўку вярнуцца  на кругі свая.

Там, дзе  пранізліва качкі крычаць,
Мо  зорку начную  рашылі шукаць,
Зніклую ў водах, што ззяла высока,
Толькі пагасла: тое аблокі
Засведчылі.
               Час на драбніцу
На здымку спыніўся, і Ваша рука
Лягла у маю, памагла не стаміцца.
Прабачыла старасць маю, чараўніца.
Каханнем лячыла мяне , дурака –

Апошнім каханнем! Святлом тым агню,
Што свята бярог  таямніцу адну,
Нас грэе секунды, гадзіны, гады
І зберагае ад позіркаў хмарных,
Нішчыць узораў сляды капілярных.
Каб шпік, што нанялі, нідзе, як заўжды,
Ні ў цемры паўночнай, ні ў сонечным дне,
Па іх не знайшоў бы  ні Вас, ні мяне.

http://stihi.ru/avtor/vvv555